Sail Vlist – the next generation

Het was even slikken voor Ceel, hij heeft het stokje van zijn roemruchte Ceel Navest Weekends nu definitief overgedragen aan de volgende generatie. Eefje en Frank organiseerden Sail Vlist op het achtererf van Familie Spruit. Het was ouderwets gezellig – maar ’s nachts een heel klein beetje koud.

Je moet het maar durven: een horde onbekende HD-rijders in je achtertuin uitnodigingen voor een kampeerweekend, maar bij de familie Spruit zijn ze voor geen kleintje vervaard: grote trekkers, gigantische landbouwmachines. Ze hebben daar vast gedacht: als het uit de hand loopt schuiven we het hele zooitje met motor en al de Vlist in. Natuurlijk loopt het bij de Oldtimers niet uit de hand, met Claude en Ted als MP’s en Eefje als strenge, maar rechtvaardige moeder-overste laat je dat wel uit je hoofd.

Helaas (maar achteraf misschien wel goed) mistte ik de vrijdagavond. De nacht was zo koud, dat Frank op zaterdag bij het ochtend-appèl blij was dat iedereen het overleefd had. De enige reden dat niemand in de nachtvorst was gebleven, was de combinatie van stevige snert en hete chili-con-carne die Eef die avond serveerde.

Kou en vocht

Na het appèl brak de zon door en die verdreef de kou en het vocht. Al gauw durfde ik het ook aan en startte de motor en ging richting Vlist voor een ontbijtje in de ochtendzon. De enige verstandigen die ik aantrof waren Ceel en Louise die voor een heerlijk warme Bed & Breakfast hadden gekozen, de rest was nog bezig zich te warmen aan een kopje koffie.

De toerrit ging naar het veteraan Treffen in Woerden. Het is ongelofelijk hoeveel Zundappjes en Kreidlers er in de Nederlandse schuurtjes staan. Ze gingen bij honderden op-en-top gepoetst richting het exercitieveld in Woerden. Na een paar rondjes rond het veld en langs de kraampjes hadden we het wel weer gezien. Op de terugweg kreeg Ceel pech: zijn Mercedes zakte door één been. Zijn eigen schuld, had hij zijn Harley maar niet moeten verkopen, dan was dit niet gebeurd! Gelukkig kon de auto bij familie Spruit worden gestald en wilde Marco heel bereidwillig zijn auto-ambulance uitlenen voor aftransport van het gestrande voertuig naar Bennekom. Pleister op de wonde was voor Ceel het moment waarop Frank van Aalst hem (en Louise!) uitvoerig bedankte voor de vele, vele keren dat hij zijn weekends heeft georganiseerd. Het was een mooie traditie en hopelijk blijft het een mooie traditie. De sfeer is in ieder geval meeverhuisd naar de Vlist.

Olievlekken in Italië

De zaterdagavond verliep minder koud dan de nacht ervoor. Michel Franke heeft tot diep in de nacht worsten staan braden zodat we geen honger kregen. We luisterden bij het haardvuur geboeid naar de (hele lange) verhalen van Paul Boering. Als je hem ziet, moet je hem maar eens vragen naar de olievlekken die hij heeft gemaakt op de Italiaanse Riviera. Zorg wel dat je een vrije middag hebt. Zit je krap in de tijd? Je kunt ze ook via Google Earth en Street View terugvinden. dat is net zo makkelijk en een stuk sneller.

De zondag ochtend als vanouds met z’n allen ontbeten en daarna opruimen en afbreken. De meeste tijd ging zitten in de ontmanteling van de douche-gelegenheid die Kevin voor zichzelf had gebouwd. Jeroen Timmer wil graag voor volgend jaar met Kevin afspreken dat wat hij bouwt, ook zelf weer afbreekt.

Wat echt jammer is dat Paul Boering (goedgemutst als altijd) net voordat hij terugging naar waar hij belongs, zo nodig het liedje “op een kangoeroe-eiland, waar je kangoeroes vindt, zoekt een kangoeroe-moeder, naar haar kangoeroe-kind” moest zingen. Het is nu maandagmiddag en het zit nog steeds in mijn hoofd.

Anyway: familie Spruit is Top of the Vlist en bij Eefje en Frank is het weekend in goeie handen!