Grijze Rit leidt tot gedoe

Afgelopen zondag weer een Grijze Rit gemaakt. We gingen vanuit Gouda naar Ede voor een zondagse visite aan Ceel en Louise. Je kon erop wachten: gedoe met de Tourcommissie.

De opkomst was heel behoorlijk voor zo’n last minute actie. Toch nog een mannetje of acht aan het ontbijt bij Paul en Froukje. Voor de meesten wast dit het tweede ontbijt van die ochtend, er zijn er maar weinigen die een versgebakken eitje (of twee) kunnen weerstaan.

Ouwe lobbes

Een grote zorg was dat ook Jop en zijn vader zich hadden aangemeld. Van vader Hans heeft natuurlijk niemand iets te duchten. De ouwe lobbes. Maar zoon Jop is een felle (Yvonne zal m wel leren). En hij zit ook nog in de Tourcommissie. En omdat wij onze rit daar niet hadden aangemeld, zaten we behoorlijk in de rats.

In het begin liet Jop nog niks merken….

Klaterende koffie

Paul had bij Ceel doorgegeven dat we om 12.43 uur bij hem in Ede zouden aankomen. Akelig precies gepland dus. Maar omdat Paul gewend is aan zeekaarten en alleen rechte lijnen trekt, kwam daar natuurlijk geen bal van terecht. We volgden gewoon de rivier, die heet eerst Lek en dan Rijn, dat gebeurt bijna ongemerkt ter hoogte van Wijk bij Duurstede. Als je die overgang goed wil zien, moet je afstappen. Dat lukte Frank van A. niet meer, hij was volledig verstijfd. Hij had ’s morgens wel naar buiten gekeken (zonnetje) maar niet op de thermometer. Met koffie uit een restaurant hebben we daarna zijn knuistjes ontdooid, waarna hij het stuur weer kon loslaten. Maar van die klaterende koffie hield Jeroen het niet meer op, hij rende naar het toilet van de koffietent. Alle anderen benutten deze plaspauze voor een kopje koffie. Eén persoon dronk Tequila. Omdat de rit niet was aangemeld en Jop alles met argus-ogen bekeek, durf ik de rekening niet te declareren bij de Club. Jammer dan, ik klets me er tuis wel uit.

Dolende ziel

Op mijn telefoon stonden zo’n 10 sms-jes van Peter uit Bennekom: “Waar zitten jullie?”. Zou hij niet weten dat ik dat toestel niet hoor op een Liberator en dat het scherm door trillingen onleesbaar is?? Een nietszeggend antwoord teruggestuurd. Daarna verder over de dijk met rechts van ons de Rijn. Totaal vergeten die overgang te bekijken. Hier haalden we de 90 km per uur. Dat moet natuurlijk harder kunnen, maar dan moet Jop er niet bij zijn.

In Elst zag hij zijn kans schoon. Bij de eerste wegopbreking (rijplaten, mul zand en boze fietsers) nam hij het zonder overleg over en ging vooroprijden. Dat was meteen ook het einde van een leuk rit. Niks mul zand, niks bochtige dijken met 50 procent overschrijding snelheidslimiet, gewoon saai linea recta naar Ceel & Louise. Wel nog even gezwaaid naar Jolanda, de vrouw van Peter. Was lekker de hond aan het uitlaten. Zelf reed Peter waarschijnlijk nog steeds rondjes om ons te zoeken.

Hartverzakking

Ceel & Louise kregen bijna een hartverzakking. We hadden gezegd met z’n achten te zijn, maar arriveerden met 40 man. Een groep ongeveer 35 Harley Rijders had zich bij ons aangesloten. Die deden ook een Grijze Rit. Gelukkig misten ze de afslag en gingen ze door.

Wie Ceels levensverhaal heeft gelezen (te koop bij bol.com voor een kleine 25 euro. Meteen kopen!) weet dat hij een hekel aan honger heeft. De verzorging van de inwendige mens was uitermate okee (Erwin blijkt zelfs vrij aardig te kunnen uitserveren). We wisselden alle clubroddels uit. Ceel vertelde ons dat hij dit jaar weer motor gaat rijden in Normandië. Ook voor Louise was dit een complete verrassing. We zijn vrij snel hierna weer weggegaan, die twee hebben wat uit te praten.

Octaan

Terug onder leiding van de Tourcommissaris. Ging vrij vlotjes en levert daardoor niet veel te vertellen op. We hebben een aantal benzinestations bezichtigd omdat 1 persoon alleen peut tankt met het octaangetal 98. Alsof het malt whisky zou zijn. Of tequila. Doe toch normaal. Heb alles al geprobeerd, hij blijft beroerd starten.

Zo. Zondag de Kippensoeprit. Eindelijk weer eens een normale rit.