EVERY MILE A THRILL * Episode 10

In deze aflevering van Aad Samwel’s reis over het dak van de wereld in de seventies, vertelt hij over overvolle boten en een gratis taxi, wordt hij gebeten door een wilde hond en beschermt hij de eieren van de reuzenschildpad. Afijn, lees het zelf maar.

Every mile a thrill deel 10

Haven van Rameswaram

De boot vertrok een paar uur te laat, voornamelijk omdat er 300% meer opvarenden waren dan er plaats was op de boot. Mudje vol vertrokken we eindelijk voor een niet zo prettige overtocht. Na aanlanding op Ceylon (Sri Lanka) probeerden we de mensenmassa vóór te zijn, we hadden ons dus al dicht bij de uitgang geposteerd. De lokalen liepen echter rücksichtslos over onze hoofden en schouders heen en flink vertrapt zetten we uiteindelijk voet aan wal in het land van de thee.

Die hippies hebben dit wel weer goed uitgezocht

Mangoesten in de tuin

Met bus en trein doorkruisten we het eiland richting Colombo, daarna direct door naar Hikkaduwa, het volgende hippieparadijs waar we wat wilden relaxen. Leuk dorpje, wat goede restaurantjes met kreeften voor $1, met aapjes die je vlooiden ondertussen. Een baai met de mooiste koraal onderwaterwereld met reuzenschildpadden en vissen in alle kleuren van de regenboog. Die hippies hebben dit wel weer goed uitgezocht.

een aantal jaren terug, dit wordt genieten. We vonden al snel weer een huurkamer in het landelijke dorpje met mangoesten in de tuin die de cobra’s weghielden bij de deur en soms uitzicht op een kudde op hol geslagen olifanten die alles kapot trapten op hun weg.

Onverwachts vervoer

Transport in Hikkaduwa

We zitten nu echt in de tropen en zo voelt het ook. Na een week snorkelen en luieren wilden we wel weer eens wat zien en besloten we het binnenland in te gaan. Met de trein naar Colombo en daarna naar Kandy in de bergen. We wilden o.a. de tempel van de tand zien (er ligt een tand van de Buddha) en nog wat buitenplaatsen en theeplantages. We zochten op het treinstationnetje van Kandy naar vervoer, een busje of taxi toen er plotseling een taxi stopte en de chauffeur ons verzocht om plaats te nemen terwijl hij uitlegde dat hij ons gratis en voor niks wel de halve dag wilde rondrijden.

Borduurkransje in het dorp

 

We vertrouwden dat verhaal natuurlijk niet, maar hij begon een heel verhaal dat hij ons gisteren gezien had in Colombo terwijl ik een Tamil achtervolgde op het treinstation en die flink op zijn smoel geslagen had. Hij vond dit een prima actie omdat die vent volgens hem gestoord was. Dat zou best kunnen, maar de reden was dat hij Kitty tot 3 maal toe onheus bejegend had en haar daarna in het gezicht spuugde. Dat kun je in deze landen niet laten lopen, respect moet er zijn dus die paar tanden moest hij dan maar missen.

Als wapenweigeraar in de bak gezeten, trouw PSP aanhanger met gebroken geweertjes op de revers, ik verloochen hier wel mijn identiteit en dit is al de derde keer deze reis dat het op geweld uitdraait, het moet niet wilder worden. Met de chauffeur alle heuvels, tempels en andere gebouwen gezien die ochtend, en weer veel geleerd van hem over de lokale gebruiken en de verschillen tussen de twee bevolkingsgroepen: de Singhalezen en Tamils.

Het moet niet wilder worden!

Hondsdolheid?

Het is gelukkig wat koeler hier in de bergen en we blijven nog wat hangen in het stadje de volgende dagen. Daarna met de bus naar Nuwara Eliya, onderweg thee, thee en nog eens thee. Daarna naar beneden met 1000 haarspeldbochten naar Hambantota en Tangalle, Overnacht in een smerig pensionnetje, lelijk gebeten door een wilde hond met schuim op zijn bek en direct naar de dokter voor een hondsdolheidtest.

Nou die bestaat dus niet hier, het is dus óf 5x een prik met een oude roestige naald in je donder, óf het risico dat je hondsdolheid oploopt en sterft. Ik koos toch maar voor het laatste omdat ik de kans dodelijk ziek te worden door al die spuiten met zo’n naald ook op meer dan 80% schatte. Ik zou binnen 3 weken weten of ik rabiës had opgelopen werd me nog verteld, dat wordt dus 3 weken feesten, daarna zien we wel weer.

Reuzenschildpadden

Lokale vorm van Batik

Terug op het mooie Hikkaduwa-strand met de oude en nieuwe vrienden die ook deze stek ontdekt hebben. Met volle maan om 12 uur ’s nachts het strand op en wachten op de reuzenschildpadden die hun eieren komen leggen. Ze zijn al zeldzaam hier omdat de eieren opgegraven worden om soep van te maken. We hebben geluk, precies waar wij zitten komt een reuze exemplaar het strand opgewaggeld. De blik op oneindig, geheel in trance en zich nergens iets van aan trekkend graaft hij zijn gat en dumpt de ongeveer honderd eieren in de kuil en gooit hem dan dicht met zijn zwempoten.

We genieten nog wat na met de vrienden en roken nog een flinke joint tot er een paar jonge mannen opduiken die de eieren willen opgraven. We zijn er als de kippen bij en gaan op het nest zitten, dit wordt ruzie, ze willen ons eraf hebben maar wij weten dat het verboden is om ze nog op te graven. Ze dreigen wat maar taaien dan af. We denken dat ze het later die nacht nog een keer willen proberen en besluiten om in wisselploegen het nest te bewaken. Godfried en Johan gaan verder het strand bekijken of er nog meer nesten zijn en halen de slaapmatjes op, maar het lijkt het enige nest te zijn. Voor we verder kunnen opbreken komen de gasten terug met een knokploeg, nu wordt het wel menens. We stellen ons tegen elkaar op, zij met flinke stokken, wij met blote handen, er wordt gedreigd en geschreeuwd en het halve dorp loopt uit om niets te missen.

Nu wordt het wel menens!

De eieren-bewakingsploeg

De meerderheid van de twee partijen heeft toch niet zo veel zin om elkaar de hersens in te slaan dus worden de twee leiders tegenover elkaar gezet om het uit te vechten met blote handen namens de meelopers. Aadje is dus weer de pisang, had ik maar niet moeten opscheppen dat ik jeugdkampioen worstelen was geweest van het Westland en ook nog op bokstrainingkampen was geweest. Mijn tegenstander van ruim 1.65 hoog was wel een vechters baasje, dat straalde hij wel uit. Hij was ook wel snel maar na wat flinke dreunen heen en weer had ik hem te pakken en na een worggreep had was het pleit snel beslecht. De tegenpartij droop af en de dagen erop bewaakten wij het nest.

Twee dagen later kwam de burgemeester of de onderwijzer(?) met een Engelstalige krant waarin het hele voorval beschreven werd en ook nog weer uitgelegd werd dat het verboden is om de eieren te rapen. We kregen nu pas een beetje gelijk van de lokale bevolking, want die had wel trek in die soep natuurlijk en vond het maar zozo dat wij ons bemoeiden met hun nering. Het voorval leverde echter twee dagen gratis kreeft op in het restaurantje en we werden plots netter bejegend, ze waren bang van mijn vuisten of er was respect voor wat we gedaan hadden, ik weet het niet echt.

VOC-schatten

Het hoogland nabij Kandy

Een trip naar Galle gemaakt in het zuiden, alwaar in een klein winkeltje een compleet 17e eeuws Nederlands servies te koop stond en honderden centen en stuivers uit die tijd werden aangeboden door de lokale straatschoffies. Allemaal afkomstig uit een VOC-wrak dat voor de kust gevonden was en deskundig door de jeugd is leeggeroofd. Het stadje verder doorkruist, drie forten, een ziekenhuis en meer moois uit de VOC tijd bezocht, die hier redelijk goed bewaard gebleven zijn en dus wel de moeite waard.

Het is bijna februari 1978 en we besluiten om nu snel weer naar het noorden te gaan om de zuigers op te pikken in New Delhi en de route weer op te pikken met de motor. Twee dagen voor vertrek toch nog weer een keer gaan snorkelen bij het prachtige rif. Het weer was wat onrustig geworden en omdat de koralen hier erg ondiep liggen werd het wel link om te blijven snorkelen.

 

Hindu Tempel in Rameswaram

Ik had dit ook niet meer moeten doen want ik haalde mijn voet flink open aan een scherp stuk koraal. Dat is niet handig in de tropen, elke vlieg wil er op gaan zitten en die brengen infecties mee. De voet flink opgezwollen na twee dagen, maar toch vertrokken met de trein, en liggend overgevaren naar India omdat ons visum voor Ceylon verliep. Hierna nog even een paar dagen Madras, omdat we weer drie dagen moesten wachten op een slaapplaats in de trein. Weer veel tempels bezocht, heet eten en opdringerige Indiërs, het is wel vermoeiend met zoveel mensen in één land. Na een lange reis naar Delhi de zuigers eindelijk kunnen ophalen en direct door naar de motor.

Het is wel vermoeiend met zoveel mensen in één land!

De zuigers

Voorste cilinder eraf gehaald om de zuiger te inspecteren, maar gek genoeg zag alles er pico bello uit. De cilinder en kop maar weer gemonteerd en de motor gestart, loopt als een zonnetje, de bagage maar opgeladen, de stalling voor de motor betaald ($1 per week) en vertrokken. Via Chandigargh opgestoomd naar New Delhi om visa te regelen voor Nepal. Onderweg begon het gerammel echter weer, luisteren, rijden, ik snapte nog steeds niet wat er mis kon zijn. Gelukkig geen berg meer in de buurt dus schoot het toch wel aardig op ondanks het drukke verkeer op de tweebaansweg.

Gewonde overtocht

Na 2 dagen rijden de camping in Delhi gevonden, niet te ver van het Red Fort, alwaar er een soort Harley-man zou zijn die onderdelen maakte voor de omgebouwde riksja WLA Harley’s. Eerst maar eens naar de ambassade van Nepal, dat vlotte redelijk en daarna de ijzerwijk in met ontelbare winkeltjes vol met fiets, auto en motoronderdelen. Na drie zolders vol met Indian krukassen en Royal Enfield onderdelen bekeken te hebben eindelijk het winkeltje gevonden van de familie Singh. Even wat babbelen en zien wat ze eventueel hebben om mijn reservevoorraad wat aan te vullen.

Motor verder uit elkaar

Niet veel zo te zien, maar ik besluit toch maar om de motor wat verder uit elkaar te halen om uit te vinden wat de rammel veroorzaakt. Omdat het echt voorin de motor zat de gelijkstroom dynamo er maar uitgesleuteld en die eens verder bekeken. Ziet er goed uit maar er zit toch een klein hikje in tijdens het ronddraaien. Verder uit elkaar halen dus en het probleem al snel gevonden. Het kleine lager was totaal in de vernieling gelopen, van de 6 kogels zaten er nog 2 in het lager, de rest was foetsie. Het spul meegenomen naar dhr. Singh en het lager eraf laten slijpen. Een nieuwe regelen was niet zo moeilijk want hoewel het een Amerikaanse dynamo is, zijn de kogellagers gewoon metrisch en hetzelfde als in een Volkswagen 6V-dynamo. Dit komt omdat Harley-Davidson tot in de twintiger jaren alle dynamo’s kocht bij het Duitse Bosch en Delco-Remy dit concept gewoon gepikt heeft.

Dynamo gemonteerd en wat proefgereden in en rond de stad. Loopt weer als een zonnetje en we kunnen dus plannen maken voor het komende half jaar. De Visa voor Nepal opgehaald en een route uitgestippeld die ons via Agra, Kanpur, Lucknow, Gorathpur naar Kathmandu zou brengen. Geen idee hoe lang we er over zouden gaan doen, er zijn alleen tweebaanswegen ontworpen voor ossewagens en er wonen bijna een miljard mensen hier, het is nogal druk in Noord-India.

Na 3 dagen een slaaptrein geboekt naar Delhi

Verwarrende gebaren

Als we Delhi eenmaal uit zijn op weg naar Agra zijn we weer echt op reis voor ons gevoel. We rijden elke dag verder van huis, we weten nog niet waar we uitkomen en genieten van elke dag met nieuwe horizonten en indrukken. De WLA rijdt weer als vanouds en we schieten goed op richting Agra. Ruim voor donker rijden we de stad binnen, gelukkig niet zo druk als Delhi, wat parken, een grote rivier en genoeg te bekijken. We kunnen kamperen in de ommuurde tuin van een hotel, al staan ze wel weer raar te kijken als we voor ons mini-tentje ons keukentje met de American Campcook dubbele benzine-brander uit 1952 installeren.

Bij het bereiden van ons avondmaal worden we gadegeslagen door 5 aapjes die op 2 meter afstand alle handelingen precies volgen. De volgende ochtend bij het ontbijt was het tafereel hetzelfde. Alleen waren het nu 4 kinderen die ons aan zaten te gapen tijdens het eten. Het handjes gebaar dat bij ons betekent, hé even opzouten, we willen wat privacy betekent hier helaas: kom maar wat dichterbij. Dat schoot niet op, privacy heb je toch al weinig en in dit drukke deel wordt het niet beter zo te zien.

Kom maar wat dichterbij

Plasregels

Volksvermaak, slangenbezweerders met cobra’s

We lopen naar de stad om een idee te krijgen wat er te zien is. Het is toch wel groter dan we denken, we stoppen maar bij een tourist office en boeken een bustour door de stad naar alle bezienswaardigheden. Een uur later zitten we tussen Indiërs uit New Delhi in de tourist-bus en bezoeken in sneltreinvaart de Taj Mahal, het Red Fort, het mausoleum van Akbar, de bazar en nog wat kleinere tempels.

We hebben nu een idee waar alles ongeveer ligt en de dagen erop besluiten om alles nog eens rustig op de motor te gaan bekijken. De muur rond onze “tuin” wordt aan de straatkant gebruikt als openbare pisplaats. Dat vind ik ook wel makkelijk, vooral omdat de toiletten binnen meestal verschrikkelijk smerig zijn. De mannen lopen hier rond in dhoti’s, een soort witte jurkbroek, met meestal niks eronder. Even op de hurken dus en dan pis je prima tegen de muur.

Toen ik dat de volgende ochtend ook deed brak echter de hel los. Er begon een vent te schreeuwen en binnen no time stonden er tien angry men om me heen. Het bleek dat ik tijdens het urineren in de slagschaduw stond van een Indiër, die Brahmaan was en die ook op zijn hurken zat te pissen. Nou wist ik niet dat het een Brahmaan was, hij zag er uit als een arme sloeber maar ik had dit moeten weten omdat hij een touwtje dat altijd om zijn nek hing om zijn oor gedraaid had. Omdat ik geen Hindoe ben, ben ik dus kasteloos. Een Brahmaan is echter van de hoogste kaste en dit was een van de zwaarste overtredingen tussen de kasten.

Begrafenis met één fiets en benenwagens

De brahmaan moest zich direct naar een tempel begeven en daar zéér veel rituelen gaan uitvoeren om weer rein te zijn. En dat kost geld, ja maar…, mijn reis kost óók geld en ik wil niet eerder naar huis, dat is dus jammer. Ik ben niet zo bang meer, zo potig zijn ze niet, duw er een paar van me af, loop naar binnen door de poort en scheur met de Harley een paar keer vlak langs hun tenen door het straatje. Dan zouten ze op en kunnen we weer verder tot de orde van de dag. De dagen gevuld met het uitgebreider bezoeken van de Taj Mahal en de andere bezienswaardigheden, ja, soms spelen we gewoon toeristje op deze reis. Agra is nu uitgebreid ontdekt en we gaan verder richting Nepal, we willen de bergen wel weer in nu de motor weer zo lekker rond loopt. De Mount Everest lonkt!