Run for Dead Friends

Twee weken geleden organiseerden Frank en Kevin de Run for the Dead Friends. Het ging bijna niet door vanwege een arrestatie van de organisatie in het kader van het politieoptreden tegen OMG’s. OMG’s? Ook Kevin en Frank wisten niet wat dat zijn…

Vanmorgen vroeg opgestaan, nee niet voor mijn Vaderdagontbijt, want dat heb ik zaterdag al gehad. Dit omdat zondag de Run For Dead Friends is, en Eef en Lisa voor de koffie zouden zorgen en het dan helemaal een gekkenhuis wordt in huize Van A.. Kevin zou ook om 9 uur al voor mijn deur staan. Wij gaan voor we de rit gaan rijden, altijd even naar het graf van mijn vader en drinken daar dan samen altijd even een biertje op hem (ja een biertje om half tien.. jullie zien het goed). Alles ging volgens plan, Kevin was om 9 uur bij mij, motor gestart, twee blikjes bier in mijn zak, en daar gingen we richting begraafplaats Westduin. We reden op ons gemakje zigzag door Rijswijk want alles is afgesloten geloof ik, richting Erasmusweg. Daar reden we rustig naast elkaar, bijna aan het einde van de Erasmusweg, zien we een grote gele vlek voor ons, niks geks, die zie je wel vaker, maar deze zat wel heel druk in zijn spiegel te kijken, ook nu dachten wij, nou en?!! We slaan rechtsaf de Lozerlaan op waar we vorig jaar zijn gefotografeerd door streetview, (dit ter zijde), ik kijk in mijn spiegel en wat zie ik? Ja hoor een grote gele vlek, ik dacht weer nou en? We rijden gewoon lekker door met die gele art de v. achter ons, hij had dezelfde BMW motor.

Gele vlek

We rijden de McDonalds van Zichtenburg voorbij. We worden bij het stoplicht door mensen in de auto nog even gewaarschuwd dat er een gele vlek achter ons zit, we steken onze duim op als dank. Ik dacht nog, leuk escorte naar de begraafplaats, dat heeft mijn pa daarboven nou eens goed geregeld. Nou dat dacht ik dus, de gele vlek in mijn spiegel veranderde in een blauw knipperende vlek met de letters erin, eitilop pots. Ik dacht huh? Staat er in het pools joh! Kevin had ook zoiets van daar trap ik niet in, je weet maar nooit, je ziet de raarste dingen in opsporing verzocht, je wordt zo beroofd. Ik dacht die pool wil mij natuurlijk beroven van mijn twee blikjes bier, ja je denkt op zo’n moment aan de raarste dingen. Nou niks was minder waar, het was niet Art de Vos vermomd, alhoewel zijn motor wel hetzelfde was, het was ook geen pool, het was een luid en duidelijk verstaanbare schreeuwende Nederlandse agent die ons sommeerde dan wel nu te stoppen, want wij negeerden zijn stopteken. Dat was niet zo, wij dachten dat het een valse Poolse agent was. We vonden het nogal vreemd om gewoon op de rechterbaan te stoppen. Dat vond hij niet. Het verkeer ging maar om ons heen, daar had hij schijt aan. Hij zei, als ik zeg dat je moet stoppen, stop je gewoon! Okay, sorry, verkeerd begrepen. Ik rij mijn motor in de bermbloemen, Kevin iets verderop ook. Ja je moet toch wat! Is eigenlijk ook niet goed, weer een paar bermbloemen naar de klote en de bij is al met uitsterven bedreigd dacht ik bij mijzelf. Gestopt, even mijn helm opgelaten want de gele vlek praatte best hard.

Gelijk stoppen bij stopteken!

Kevin kwam van een stukje verder aanlopen zonder motor. Tussen het harde praten door (volgens mij was hij boos of zo, denk ik) hoorde ik hem zeggen dat hij, Kevin dus, terug moest komen met zijn motor en dat dit niet de gang van zaken was. Stoppen is gelijk stoppen! Weet niet hoe jullie het zien, maar gewoon stoppen op de rechterbaan vind ik best spannend met verkeer achter je. Misschien moet die gele vlek eens op een oldtimer gaan rijden dan snapt ie dat je niet voor je lol op de rechterbaan stil wilt staan. Maar goed hij zei, je moet gelijk stoppen anders denk ik dat jullie het negeren en dan moet ik assistentie vragen. Sorry verkeerd begrepen! wij als betrouwbare gasten hebben niks te verbergen. Kevin geeft hem een hand en zegt: “mogguh, ik ben Kevin”, die hand was magisch, de gele vlek werd wat rustiger. Ik gaf hem ook een hand: “hallo ik ben Linda” nee geintje, ik zei gewoon Klaas Otto. Nee grapje gewoon Frank, de rust was een beetje teruggekeerd op de rechterbaan.

OMG?

Hij vroeg ons onze rijbewijzen de rest geloofde hij wel zei hij. Ja hij had natuurlijk al de hele weg de tijd gehad om onze kentekens na te trekken. Was blij toe, we hadden allebei geen kentekenpapieren bij ons en de helmen zijn ook niet helemaal APK, om over de uitlaten nog maar te zwijgen! En ik had nog even twee blikken bier in mijn zak. Terwijl hij ons rijbewijs aanpakt vraagt hij of we van, jawel daar komt ie, een OMG zijn. Wij stonden met zijn tweetjes die gele vlek aan te kijken, wat bedoelt hij? Kevin vroeg wat is dat? OMG? Oh My God? Wij allebei in koor, weet niet wat dat is. Wij zijn van de OFFO .. Oldtimers Forever, Forever Oldtimers! Maar goed, hij even apart met ons rijbewijs, hij kwam terug en zei alles in orde mannen, maar als ik zo naar de foto kijk, lijken jullie wel een beetje op elkaar.

Selfie

Kevin had net ervoor tegen de gele vlek gezegd, die met die lelijke foto is van hem. Toen heb ik die gele vlek met verheven stem gesommeerd mijn rijbewijs terug te geven. We lijken op elkaar, wat denkt ie wel niet? Voor we gingen afsluiten toch nog even nieuwsgierig gevraagd wat nou OMG was, dat bleek te gaan om Outlaw MotorGang, 1% motorclubs, maar hij zei dat hij ons daar ook een beetje voor had aangehouden. De politie is druk bezig met deze jongens van de MC’s maar hij had al aan onze betrouwbare uiterlijk gezien dat we er niks mee hadden. Ik zei ook nog tegen die gele vlek dat ik niet zo van de MC regeltjes ben en dat ik niks moet, nou ik moet niks, behalve luisteren naar die gele vlek. We hebben nog het een en ander met elkaar besproken en gevraagd of hij het een probleem vond om een selfie met hem te maken, dat vond ie geen probleem, altijd leuk voor het nageslacht of de spiegel. Helm opgedaan, handschoenen aangedaan, ik zei ik ga hem even starten. Ik blijf wel even op de weg staan, zei de gele vlek. Zou hij mij en mijn motor kennen? Uiteindelijk naar mijn vader gereden daar met zijn tweetjes geproost op Vaderdag en een bloemetje neergezet. Toen op ons gemakje naar Don Bosco teruggereden waar Eef en Lisa al met de koffie en cake stonden te wachten.

Aan het eind van dit avontuur blijkt wel weer, wees een beetje tolerant naar de gele vlekken, daar kom je een heel eind mee, de politie is je beste vriend toch?

Groetjes Frank en the Kev