Covid-19 (maar we waren maar met zijn tweeën)
Het is 18 mei 2020, ja hoor het is zover, de run voor dead friends.
Kevin stuurde mij een berichtje blablabla covid-19, ik zat het te lezen, covid-19? Zeker een tikfoutje.. Ik dacht dat hij bedoelde, er komt 19 man! Ik dacht nog, hoe kan dat nou er gaat niks door, maar het blijkt dat dat virus zo heet.. blond he!
Uiteindelijk bij mij thuis afgesproken en inderdaad er kwam niemand behalve Kevin, dus we waren met zijn tweetjes op anderhalve meter van elkaar natuurlijk. Best lastig want ja, wie wil Kevin nou niet knuffelen?
Maargoed, na een bakkie koffie de motor gestart en op weg naar de begraafplaats Westduin waar mijn vader ligt begraven. En zoals veel van jullie misschien al wisten, sinds 4 maart is ook mijn moeder daar begraven. Ik wil gelijk van de gelegenheid gebruik maken om jullie te bedanken voor de berichtjes en kaartjes en de mensen die langs zijn geweest op de begrafenis of op wat voor manier dan ook hun medeleven hebben betuigd, nogmaals dank, dat doet je altijd goed.
Na een biertje te hebben gedaan bij mijn vader en moeder hebben we onze tocht voortgezet richting Voorschoten, met een tussenstop in Pijnacker voor bloemen. Het zit namelijk zo Paul van Lieshout heeft vorig jaar op de midzomernacht bbq aan mij gevraagd of het misschien leuk was om bij de ouders van Aad Heijmans langs te gaan, maarja als je tachtig bier ophebt, dan vergeet je dat he! Sorry nog daarvoor… Maar dit jaar stond die gepland, Paul had Aad’s ouders ingelicht en die vonden het heel erg leuk.
We zouden naar een kroegje of iets in de buurt gaan en daar zouden de ouders van Aad dan ook zijn, superleuk! Totdat…. Nou jullie weten wat er gebeurd is, half Nederland op slot.. Nou das lekker… Alles afgelast… Er komt ook echt niks goed uit China.. behalve de afhaalchinees dan.. Het is daar nu ook geen bieltje van het huis maar een vilusje van het huis. Omdat Kevin en ik het best lullig vonden voor die mensen hebben we toch maar afgesproken om bij ze langs te gaan met een bosje ruikers. Na een bosje gekocht te hebben in Pijnacker op naar Voorschoten, even zoeken waar het was, nog best snel gevonden door Kevin, wij duo zonder demper draaiden de straat in, het is daar een soort seniorenbuurtje, dan weet je wel wat er gebeurt, we hadden bekijks zeg maar.
Aangebeld bij de ouders van Aad maar er werd niet gereageerd. Het bezoek van de benedenbuurvrouw was zo vriendelijk om 1 etage hoger even aan te bellen bij de ouders van Aad. Ze waren gelukkig thuis. Vanaf beneden geroepen wie we waren en wat we kwamen doen, ja we moesten een beetje schreeuwen, niet dat Aads moeder doof is maar van de begane grond naar twee hoog moest dat iets harder. Uiteindelijk zijn we vriendelijk ontvangen en naar twee hoog gegaan met uiteraard anderhalve meter afstand op de galerij gestaan, wat verhalen over Aad opgehaald, de vader van Aad zat binnen op de bank een uiltje te knappen, hij had net een rondje gelopen, de beste man is herstellende van een gebroken heup. Ik moet even vermelden, ze zijn allebei begin negentig, zoals ze zeggen, die zijn al een tijdje van hun melktanden af.
Aad’s moeder vond het heel leuk dat we toch de moeite hadden genomen om langs te gaan ondanks dat de rit niet doorging. Na afscheid te hebben genomen, en te hebben verteld hoe de bloemen verzorgd moeten worden, (schuin afsnijden en ondersteboven in warm water) en een selfie met zijn drietjes te hebben gemaakt zijn we naar beneden gegaan en daar kwamen we ook Marion tegen, die kwam langs om soep te brengen bij Aad’s ouders. Voor degene die niet weten wie Marion is, Marion is de ex-vrouw van Aad en ex-clublid volgens mij. Na nog even met Marion te hebben gekletst, hebben we de motoren weer gestart en zijn we naar de kade van de Vliet in Voorschoten gereden om daar lekker te gaan zitten met een Duits witbiertje en een broodje kaas en salami, naar de bootjes kijken als een verliefd stel, nouja bootjes?! Gaat toch best goed in Nederland geloof ik als ik zo de bootjes zie, ja je moet toch ergens gaan zitten als alles dicht is maar was goed te doen langs de kant in het zonnetje.
Na een uur of twee daar gezeten te hebben zijn we naar Kevin’s huis gereden, nog even bij Kevin en Tineke in de tuin gezeten met een heerlijk biertje en een borrelhapje erbij, ben ik maar eens op huis aan gegaan. Namens Kevin en mijzelf, wensen wij alle Oldtimers nog veel plezier toe in welke vorm dan ook in deze bijzondere tijd. Mensen zorg en let op elkaar en we zien elkaar snel.
Still going strong. Kevin en Frank.