Kevin’s eerste solotrip episode V
De volgende morgen word ik om 07:00 uur wakker, ik hoor geen regen op m’n tentje en besluit er gelijk uit te gaan. Nu is het nog droog denk ik en kan je iig droog je spullen inpakken. Ik zet een bakkie en wordt wakker, ik trek m’n schoenen aan maar de rechter van het koppel heeft in een plasje water gestaan in m’n voortent. Kut nu al 1 kletspoot, nah ja, het is niet anders, ik drink m’n bakkie op en zet me eroverheen. Daarna breek ik m’n kamp af, de bar is om 08:30 uur open en dan kan ik m’n broodjes ophalen en misschien m’n android nog ff opladen voor de rest van de dag. Mn streven is dan ook om alles op de oude ploffert te hebben voordat de bar opengaat. Ik ben er inmiddels, tijdens het opruimen van m’n tentje, achter gekomen dat ook m’n helm, inclusief 6721 binnenmuts, zeiknat is. Nah ja, zien we straks wel, misschien kan ik ‘m ff aan de houtkachel in de bar hangen straks en zo niet, hou ik iig m’n hoofd koel vandaag.
De streeftijd van 08:30 uur loopt uit naar 09:00 uur, want 1 van de Duitsers van gisteravond komt nog ff kletsen met me Ook de ouwe Indo komt nog ff praten met me en aan hem geef ik m’n resterende aardappels en nog 3 halve liters bier uit de onderwater koelkast. “gadver!!! Duitse kartoffeln zijn niet te makken” zegt ie recht voor z’n raap!!! Ik zeg ” u krijg ut maar ” met onvervalst Haags accent, ” anders geef u ze maar aan de hond!!!” Hij begint te lachen, wenst me een goede reis en loopt terug naar z’n hut. Ik sta gesteld voor de terugreis en loop met m’n natte zooi naar de bar, die is inmiddels open, er komt rook uit de schoorsteenpijp, dus de kachel staat aan. Goed teken denk ik bij mezelf. Android opladen is weer geen probleem en m’n spul drogen ook niet. Ik neem m’n broodjes mee en prepareer er weer eentje voor onderweg.
Haal de plastic zak, die ik gisteravond om m’n luchtfilter heb geknoopt (ik heb zo’n naar boven wijzende powerpaddestoel van een scooter op de linkert geschroefd) er weer vanaf en plof naar de bar. Het is inmiddels gaan regenen, dus qua timing zit ik goed vandaag. Knetter, pets, braa…aap!!. Altijd leuk de 1e meters na een vochtige nacht!!! Ik parkeer voor de bar en er wordt me een bakkie koffie aangeboden door de Haagse mr. Miyagi. Die sla ik niet af, nog ff een bakkie kan nog wel denk ik, het is 09:45 uur, dan zit ik om 10:00 uur in het zadel. Na de rekening betaald te hebben en afscheid te hebben genomen van m’n nieuwe familie (zo voelt het dan toch een beetje na een midweekie) stap ik op de oude ploffert. Huilend van verdriet verlaat ik de vallei, gelukkig is het echt gaan regenen en ziet niemand dat ik echt huil, grote zwarte scherm van de mighelm naar beneden geklapt voor de zekerheid. Ik tank de oude ploffert nog ff af in het dorpje en verlaat het Ahrtal voorgoed.
Ik rij dezelfde weg terug als ik gekomen ben en m’n plan is om weer in België te overnachten. Ik had de vorige avond contact gehad met Michelle en Mike, die zijn lid van het chapter Jaap zwart en co mc, en hebben een B&B in Barvaux. Altijd leuk om hun weer even te zien en bij te praten, maar helaas voor mij, maar goed voor hun, zitten ze helemaal vol. Ik zie wel waar ik slaap vanavond en plof langzaam richting de nurnbergring. Mn spruitstuk bevroren dus het is weer onder de 10°. Fuck it!!! Je hebt de hele week mooi weer gehad, dus een daggie regen hoort er ook bij, denk ik bij mezelf. Via Wirftall en Stadtkyll rijd ik de Ardennen weer in en inmiddels is het droog geworden.
Net nadat ik door Malmedy ben gereden stop ik voor een tankbeurt en om wat te eten. Ik stop bij een pompstation en een wat oudere man komt naar buiten, hij heeft de geur van het huis in Stavelot om zich heen hangen. “ce’st possible paye avec cash” vraag ik aan hem en hij antwoordt “qui, biensur!!!” Je weet het nooit in België, de ene x word je pas wel geaccepteerd en de andere x niet. Tank je tank vol, kan je niet betalen. En nou spreek ik wel een beetje frans, maar op dat soort momenten kom je er nooit helemaal uit. Je kan er dan wel met handen en voeten uitkomen, maar dat is dan ook weer niet de bedoeling zeg maar. Ik loop achter de man aan naar binnen en ook daar ruikt het naar het huis van monseigneur Robbert uit Stavelot. De man vraagt welke talen ik spreek en gaat verder in het Duits. Ik krijg een heel relaas over me heen dat het leven hem zuur gemaakt is door de lokale overheid en dat ze z’n pomp wilde sluiten. Zelfs de gerechtsdeurwaarders waren bij ‘m langs geweest maar die had hij bedreigd en waren afgetaaid en niet meer teruggekomen. Begrijp ik, want ik werd zelf ook bang van deze man. Ik had na 5 minuten de frustratie van de man aangehoord al gezegd dat ik door moest maar het enige wat hij daarop zei was “stimmt!” en ging weer door net z’n relaas. Na nog eens 5 minuten verder te zijn, gaf ik het nog een x aan en weer was zijn respons “stimmt!!!” En ging weer door met z’n rode harsens. Ik heb “tsuus” gezegd, dacht bij mezelf dat broodje eet ik ergens anders wel op en ben weggelopen. Gelukkig startte de oude ploffert met 1 trap en ben m gesmeerd, wat is er toch met de oudere mensen in deze streek van de Ardennen?
Ik plof ondertussen door Stavelot en opeens valt ‘t puzzelstukje op z’n plek: de oude pompbediende is natuurlijk gewoon keihard genaaid door monseigneur Robbert en z’n achterban, die dat zich vervolgens weer persoonlijk heeft aangetrokken, daar dus matteklap van geraakt en heeft daarom dus de burgermeester ketting aan de wilgen gehangen!!! Eureka!!! Het is dit, of ze zijn gewoon een stelletje geweest, ze roken per slot van rekening toch hetzelfde. Of m’n toch nog wat vochtige binnenmuts is gaan schimmelen, door m’n hoofdhuid m’n hersenpan binnengedrongen en ik heb ook het virus te pakken!!! Fuck Kef, je begint te ijlen, je moet echt stoppen om wat te eten en te drinken, peukie erbij, want dit zijn gewoon keiharde afkickverschijnselen van de je nicotineverslaving. Met die gedachten sus ik m’n angsten voor het virus en vind ter hoogte van Franforchamps een plekkie naast de weg.
Ik zit hier ff bij te komen en lekker te genieten van m’n broodje, colaatje en daarna een peukie. Het is nog steeds droog en de zon schijnt. Tegenover me staan een zooi koeien in een weiland en ik zweer dat er 1 tegen de ander zei “je mot ‘m niet te lang aankijken Bertha, deze heeft het Virus van Malmedy te pakken”!!! Nee hoor geintje, ze aten gewoon gras en daarom bewogen ze hun bek, echt!!! Het is inmiddels wel weer oké met me en ik check nog ff of alles nog op de oude ploffert zit. Daarna stap ik weer op en plof richting Huy, via de 66.
Via deze mooie weg, klimmen en dalen, bochten en dorpjes kom ik aan bij Huy. Ik doe hier een bakkie en denk na over wat ik zal doen, een plek voor de nacht zoeken of doorrijden? Het is inmiddels gaan regenen en ik heb eigenlijk niet zo n zin om in de regen, m’n toch al natte tentje weer op te moeten zetten. Ik kijk naar de oude ploffert en kom erachter dat m’n koffie makertje van m’n bagage is verdwenen. Ik had het trouwe ding bovenop de bagage gebonden en dit was op de heenweg ook goed gegaan. Je moet hierbij denken aan een aluminium waterreservoir en een dito Koffiepotje, deze combinatie is bij elkaar zo’n 20cm hoog en heeft een doorsnede van een cm of 8. Ik hoop maar niet dattie bij een Belg door z’n voorruit is gegaan, bij een trucker in z’n gril zit of dattie in de voortanden is beland van een of andere fanatieke Piet Pelle. Mocht dat laatste ‘t geval zijn, kennen we nog wel een goede tandarts binnen de club. Het missen van m’n koffiemakertje geeft de doorslag en ik besluit dat ik door plof naar huis.
Laatste deel volgt snel!